Een bosje bloemen
Bloemen zijn prachtig, ik vind ze nog leuker om te geven dan om te krijgen!
Er zijn bloemetjes in allerlei categorieën: feest bloemen, welkomst bloemen, sorry bloemen, zomaar bloemen en trieste bloemen.
De meest trieste bloemen die je kunt krijgen zijn volgens mij de bedank bloemen tijdens de jaarvergadering van je voetbalclub. Het bloemetje bij een zoveel jarig lidmaatschap is vaak al heel droevig door de buitengewoon korte memorie en creativiteit van de spreker maar het bloemetje tijdens de jaarvergadering voor zomaar 43 jaar club inspanning is de treurnis ten top.
Ik kan me sowieso geen jaarvergadering herinneren, waarbij ik voor of achter de bestuurstafel zat en met een vrolijk gevoel huiswaarts ging. De gratis drankjes van de secretaris op het eind maakte me hooguit wat melancholieker.
Wat is het toch dat geen enkel lid het iets interesseert welke inspanning je als bestuurslid levert? De meesten komen gewoon niet en voor de anderen moet je steeds maar weer beloven dat je nog beter gaat communiceren, nog beter je best gaat doen en je er alles op alles zult zetten om het iedereen naar de zin te maken en de begroting te halen.
En daar ga je weer.. een jaar lang wekelijks overal aanwezig, met iedereen overleggen, brandjes blussen, onderhoud aan het groen, gele strepen op het parkeerterrein, geld binnen harken en heel veel gaten dicht lopen, zodat jouw leden 'hun balletje' op hun moment en hun niveau kunnen trappen.
We zijn er aan gewend geraakt, het is niets bijzonders, het gaat immers al jaren zo en het zal nog jaren zo doorgaan als we het patroon niet doorbreken. Het zal overigens niet alleen voor een voetbalclub gelden. Ik denk dat het in tal van verenigingen op eenzelfde manier verloopt. Ik gooi graag een balletje op omdat die gang van zaken bij mij juist deze week extra weerstand opriep. Deze week zat de voorzitter van mijn clubje voor het 43e en laatste keer de jaarvergadering voor. Geen extra woorden.. 'daar komt nog een speciale gelegenheid voor' werd er gezegd. Het bloemetje uit de klaarstaande emmer werd in minder dan 10 seconden uitgereikt, het bezorgde mij alvast een pijnlijk, ongemakkelijk gevoel..
Moeten we ons niet schamen? Ik weet het niet. Het contrast is in ieder geval veel te groot, we zijn immers een uitbundig clubje. We blinken uit in vrijwilligheid, we zijn hecht, de kantinesfeer is optimaal en we hebben altijd ons woordje klaar..
Nou ja, op het moment dat we extra goed moeten zijn voor onze beste mensen, leveren we onze slechtste prestatie..
Dat bloemetje bij de jaarvergadering, wordt het niet tijd voor iets anders?
Ben van Ooijen
Directeur De Tuinen van Appeltern
Lees ook Ben's vorige columns: